Postrzeganie przez widzących.

Hm. W pewnym sensie Cię rozumiem. Ja akurat mam taką mamę, że umiem wiele, nawet z tego, co niekoniecznie powinnam. ALe jeśli wychowywała bym się z babcią, nie wiedziała bym nic. BO herbaty nie można zrobić, bo gorące, opażyć się można, ważyw nie można pokroić, bo kontakt z nożem itp. Tak, ja rozumiem, że się boją, ale oni też muszą zrozumieć nas. WIęc tłumaczyłam, i tłumaczę dalej, nawet jak widzę, że nie dociera. MOże kiedyś dotrze. O. A ja z masówką mam odwrotne doświadczenie. Nie pomagali mi, bo nie mieli czasu. BO byli zajęci sobą, więc masówka dużo mi dała. Chodziłam sama, jak się zgubiłam to miałam problem, dochodziło nawet do tego, że zamykali mnie w szatni, bo o mnie zapominali, więc miałam nie tylko kilka ciekawych doświadczeń, ale też szkołę przetrwania, jak sobie poradzić, i dać im znać. Ej! Nie zamykajcie! Jeszcze ja. Na obiady nigdy nie chodziłam, więc nie wiem, jak by było z tą kwestią, ale sądzę, że podobnie. Co do białej laski. WIesz, oni w masówkach sami tego nie umieją, więc Cię nie nauczą. Ja trochę uczyłam się sama, trochę na wczesnym wspomaganiu rozwoju, a teraz postarałam się o orientacje prywatnie. Widzący zawsze uważają, że nas spotkało nieszczęście. I w ogóle zdrowi zawsze uważają, że choroba to nie szczęście. Tak samo jak CI, którzy mają dobre i poukładane życie, uważają, że CI, którzy mają gorzej, nie są szczęśliwi. Bo, poniekąd tak jest. NIe możesz powiedzieć, że to, że nie widzisz, to jest wielkie szczęście. Ja np. Też bym widzieć nie chciała, i pogodziłam się z tym stanem rzeczy. A. OK. Nie widzę, widocznie tak miało być. Ale jednak nie pieję z radości, bo wiadomo, że jak byśmy widzieli, było by inaczej. NIe chcę powiedzieć łatwiej, bo różne ludzie mają na to spojrzenie. Jedni powiedzą, że łatwiej jest nam, bo zawsze ktoś pomoże, wyręczy. Z drugiej strony, nam jest trudniej, a zwłaszcza tym, którzy chcą się usamodzielnić. Bo często otoczenie nie wie jak pomóc, i w ogóle nikt nie wie, jak pomóc, i trzeba sobie radzić samemu. W ogóle, nam jest trudniej osiągnąć samodzielność niż widzącym, w pewnych obszarach. No dobra. Mówisz, że można ogarnąć, ale żeby ogarnąć, to ktoś musi Cię tego nauczyć, a niestety, wiem z doświadczenia, że nam trzeba czasem tysiąc razy coś pokazać, żebyśmy załapali. W dużej mierze zależy to od osoby pokazującej, i od osoby, która się uczy, każdy ma inne tępo i chęci, ale ta osoba widząca, nie koniecznie musi mieć cierpliwość, żeby CIę uczyć, to po pierwsze, a po drugie, żeby pomagać w ogarnianiu tych dziesięciu procent, których sama nie ogarniesz. WIesz, jak oni mówią, że nie łądne, to można powiedzieć, że jest to rzecz gustu, ale jak mówią, że nie pasuje, to chyba oni się lepiej znają niiż my. WIadomo, my się możemy nauczyć kolorów, i tego co do czego pasuje, ale czasem są wyjątki, i lepiej posłuchać innych. Z tym podnoszeniem głosu, to bym nie przesadzała, oni chcą dobrze, ale może nie umieją, nie każdy wie, jak pomagać. A ty im nie ułatwiasz, lepiej wytłumaczyć. Słuchajcie, ja o sobie decyduje, ale posłucham waszych rad. Ale spokojnie! Jak bluzka jest wizualnie zaciasna, to nie będziesz się podobała przechodniowi, ani przyjaciółce, bo jest zaciasna. WIęc i przyjaciółka, i przechodzień i każdy to zauważy, a potem za plecami, będą o tobie mówili. No ale, twoja sprawa. Ja, na twoim miejscu, i na swoim też z resztą, słuchała bym innych, nie można wiedzieć wszystkiego, i zachowywać się tak, jak by się wszystkie rozumy pozjadało.